Wat poëzie voor mij betekent is toch wel een opvatting die nog afstamt van de basisschool. Daar is voor mij het idee gecreëerd dat poëzie ( op de basisschool werd het gedichten genoemd) moet rijmen. Op de middelbare school heb ik dit idee toch enigszins aan moeten passen.
Als je de definitie van poëzie op het internet opzoekt, komen synoniemen zoals abstract naar voren. dit is ook wat poëzie volgens mij is, abstract. Maar ook het begrip poëzie zelf is nogal abstract voor mij, omdat het zo veel kan omvatten. Er zijn zoveel verschillende soorten poëzie.
Ik denk dat ik meer in aanraking kom met poëzie dan dat ik zelf door heb. Poëzie en de daar bijbehorende stijlfiguren komen vaak op tv of staan in de krant, zonder dat wij mensen ons daar bewust van zijn. Ik ben geen groot fan van poëzie, dus ik zal niet snel betrapt worden tijdens het lezen van een gedichtenbundel, tenzij school het mij verplicht.Het is echter onmogelijk voor een persoon die tv kijkt of de krant leest om niet in aanraking te komen met poëzie. Poëzie word ons op gedragen en dat maakt het dan misschien weer nuttiger om te begrijpen hoe poëzie werkt en hoe we het moeten begrijpen, dus daarom zal ook ik er aan moeten geloven.
Het gedicht van Mustafa Stitou zou volgens mijn basisschool principe geen poëzie zijn, maar ik besef nu dat ook dit soort vormen literatuur poëzie zijn. Het is belangrijk om bij dit gedicht tussen de regels door te lezen en ik denk dat ook een groot verschil is tussen proza en poëzie. Proza zegt het zoals het is, terwijl poëzie draait er om heen een laat jou je best doen om het te begrijpen. De tekst van Stitou is zo een tekst die je twee keer moet lezen ( misschien zelfs vaker ) voor dat je hem volledig begrijpt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten